Η Φύση. Απόλυτη, τυφλή, σκληρή, ανελαστική, βίαια και, προπάντων, αδιάφορη. Μπορεί να σε σκοτώσει με εκατομμύρια τρόπους. Μια τυχαία μετάλλαξη σε έναν ιό, μια ελάχιστη απόκλιση ενός μετεωρίτη, μια κλιματική αλλαγή είναι ένα πολύ μικρό κλάσμα από τους τρόπους που η Φύση μπορεί να αφανίσει την Ανθρωπότητα.
Σε ατομικό επίπεδο, ένα μικρό λάθος στο DNA μπορεί να σκοτώσει έναν άνθρωπο, αφού ο καρκίνος πρώτα τον λιώσει υποβάλλοντάς τον σε φρικτούς πόνους και στερώντας του κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Ένα υδραυλικό πρόβλημα σε κάποιο αγγείο του εγκεφάλου μπορεί να μετατρέψει κάποιον σε φυτό ή ανάπηρο για το υπόλοιπο του (μίζερου) βίου του.
Βλέπουμε ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο θαυμάζοντας την ομορφιά του αλλά παραβλέπουμε το γεγονός πως τα πλάσματα που ζούνε εκεί, δίνουν καθημερινά σκληρότατο αγώνα επιβίωσης για να μη φαγωθούν ζωντανά!
Ο Άνθρωπος είναι το μοναδικό από τα πλάσματα του πλανήτη που έχει συνείδηση της φθαρτότητας και της θνητότητάς του. Αυτή την τρομερή επίγνωση την κουβαλά σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του και τη μετουσιώνει σε Τέχνες και Επιστήμες σε μια απέλπιδα προσπάθεια να απαλύνει τον πόνο που προξενεί η επίγνωση αυτή. Τι βαρύτατο φορτίο! Τι τραγωδία, η τραγωδία της Ύπαρξης!
Οι πεσιμιστές αλλά ρεαλιστές πρόγονοί μας το έθεσαν έτσι:
«Αρχήν μεν μη φύναι επιχθονίοισιν άριστον, φύντα δ' όμως ώκιστα πύλας Αΐδαο περήσαι…». «Άριστο είναι ο άνθρωπος ποτέ να μην γεννιέται, όταν γεννηθεί όμως, αμέσως να πεθάνει…».
Είμαι σίγουρος όμως, πως μια μέρα θα ξεπεράσουμε τους βιολογικούς περιορισμούς μας και, απαλλαγμένοι από τα δεσμά της ύλης, θα ζήσουμε χωρίς πόνο, αρρώστιες, στενοχώριες, φθορά, θάνατο. Αυτός είναι και ο τελικός, ο υπέρτατος σκοπός της Επιστήμης.
Αυτό θα επιτευχθεί με την ψηφιοποίηση του νου μας. Τη μετατροπή του δηλαδή σε λογισμικό και τη μεταφορά του σε έναν υπολογιστή, κάτι σαν το Matrix δηλαδή, οι σεναριογράφοι του οποίου δανείστηκαν την ιδέα από την περίφημη μεταφορά της σπηλιάς του Πλάτωνα. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτή η εξέλιξη δεν είναι και τόσο πολύ μακριά. Αρκεί να φανταστεί κανείς πως αυτές οι γραμμές γράφονται σε έναν υπολογιστή που κοστίζει 300€ η υπολογιστική ισχύς του οποίου είναι πολλαπλάσια αυτής που ήλεγχε το πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του ’70!
Μερικοί κορυφαίοι φυσικοί υποστηρίζουν πως το Σύμπαν είναι «σιωπηλό», δεν δίνει δηλαδή σημεία νοήμονος ζωής, επειδή ακριβώς οι πολιτισμοί που κατόρθωσαν να ξεπεράσουν τον σκόπελο της αυτοκαταστροφής τους και στάθηκαν ταυτόχρονα τυχεροί να μην καταστραφούν από φυσικές αιτίες, πέρασαν σε ένα άλλο στάδιο εξέλιξης, γινόμενοι καθαρή «πληροφορία».
Αν όλα αυτά μοιάζουν επιστημονική φαντασία, σκεφτείτε πως το Smartphone που έχει ο καθένας στην τσέπη του, ήταν κι αυτό επιστημονική φαντασία μόλις πριν από 50-60 χρόνια.
Σε λίγους αιώνες από τώρα κι αν η Ανθρωπότητα επιβιώσει μέχρι τότε, θα έχουμε απαλλαγεί από τις δεσμεύσεις του υλικού σώματος και θα κερδίσουμε την Αθανασία. Αφού η εξέλιξη μας ξεχώρισε από τα άλλα πλάσματα προικίζοντάς μας με τα χαρακτηριστικά της Συνείδηση και της Λογικής – ευλογία και κατάρα μαζί – εμείς θα τα χρησιμοποιήσουμε για να ξεπεράσουμε και να σπάσουμε τα δεσμά μας.
Μια μέρα θα το κάνουμε – είμαστε καταδικασμένοι να το κάνουμε.
Βλέπουμε ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο θαυμάζοντας την ομορφιά του αλλά παραβλέπουμε το γεγονός πως τα πλάσματα που ζούνε εκεί, δίνουν καθημερινά σκληρότατο αγώνα επιβίωσης για να μη φαγωθούν ζωντανά!
Ο Άνθρωπος είναι το μοναδικό από τα πλάσματα του πλανήτη που έχει συνείδηση της φθαρτότητας και της θνητότητάς του. Αυτή την τρομερή επίγνωση την κουβαλά σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του και τη μετουσιώνει σε Τέχνες και Επιστήμες σε μια απέλπιδα προσπάθεια να απαλύνει τον πόνο που προξενεί η επίγνωση αυτή. Τι βαρύτατο φορτίο! Τι τραγωδία, η τραγωδία της Ύπαρξης!
Οι πεσιμιστές αλλά ρεαλιστές πρόγονοί μας το έθεσαν έτσι:
«Αρχήν μεν μη φύναι επιχθονίοισιν άριστον, φύντα δ' όμως ώκιστα πύλας Αΐδαο περήσαι…». «Άριστο είναι ο άνθρωπος ποτέ να μην γεννιέται, όταν γεννηθεί όμως, αμέσως να πεθάνει…».
Είμαι σίγουρος όμως, πως μια μέρα θα ξεπεράσουμε τους βιολογικούς περιορισμούς μας και, απαλλαγμένοι από τα δεσμά της ύλης, θα ζήσουμε χωρίς πόνο, αρρώστιες, στενοχώριες, φθορά, θάνατο. Αυτός είναι και ο τελικός, ο υπέρτατος σκοπός της Επιστήμης.
Αυτό θα επιτευχθεί με την ψηφιοποίηση του νου μας. Τη μετατροπή του δηλαδή σε λογισμικό και τη μεταφορά του σε έναν υπολογιστή, κάτι σαν το Matrix δηλαδή, οι σεναριογράφοι του οποίου δανείστηκαν την ιδέα από την περίφημη μεταφορά της σπηλιάς του Πλάτωνα. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτή η εξέλιξη δεν είναι και τόσο πολύ μακριά. Αρκεί να φανταστεί κανείς πως αυτές οι γραμμές γράφονται σε έναν υπολογιστή που κοστίζει 300€ η υπολογιστική ισχύς του οποίου είναι πολλαπλάσια αυτής που ήλεγχε το πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του ’70!
Μερικοί κορυφαίοι φυσικοί υποστηρίζουν πως το Σύμπαν είναι «σιωπηλό», δεν δίνει δηλαδή σημεία νοήμονος ζωής, επειδή ακριβώς οι πολιτισμοί που κατόρθωσαν να ξεπεράσουν τον σκόπελο της αυτοκαταστροφής τους και στάθηκαν ταυτόχρονα τυχεροί να μην καταστραφούν από φυσικές αιτίες, πέρασαν σε ένα άλλο στάδιο εξέλιξης, γινόμενοι καθαρή «πληροφορία».
Αν όλα αυτά μοιάζουν επιστημονική φαντασία, σκεφτείτε πως το Smartphone που έχει ο καθένας στην τσέπη του, ήταν κι αυτό επιστημονική φαντασία μόλις πριν από 50-60 χρόνια.
Σε λίγους αιώνες από τώρα κι αν η Ανθρωπότητα επιβιώσει μέχρι τότε, θα έχουμε απαλλαγεί από τις δεσμεύσεις του υλικού σώματος και θα κερδίσουμε την Αθανασία. Αφού η εξέλιξη μας ξεχώρισε από τα άλλα πλάσματα προικίζοντάς μας με τα χαρακτηριστικά της Συνείδηση και της Λογικής – ευλογία και κατάρα μαζί – εμείς θα τα χρησιμοποιήσουμε για να ξεπεράσουμε και να σπάσουμε τα δεσμά μας.
Μια μέρα θα το κάνουμε – είμαστε καταδικασμένοι να το κάνουμε.
