Το άρωμα

Λοιπόν, έξυνες με το νύχι σου μια μικρή επιφάνεια στη σελίδα της διαφήμισης και μύριζες το άρωμα. Είχα και τα τρία αρώματα σε σπρέι αλλά το μεγάλο μου πρόβλημα ήταν ποιο από τα τρία να βάλω – το τέταρτο, το «Φρη μαν» κυκλοφόρησε αργότερα, όταν οι ιδέες που κουβαλούσα πάνω στην τρέλα της εφηβείας, μου απαγόρευαν τέτοιες συνήθειες.

Λοιπόν, να έβαζα «Ιντεπέντεντ», για να είμαι δυναμικός ή να έβαζα «Λε Μαν» για να γίνω επιτυχημένος; Ο τύπος που παίζει γκολφ και είναι δυναμικός μου κάνει, ο δεύτερος, ο επιτυχημένος, μου φαινόταν γέρος.

Μήπως πάλι να γινόμουν ο «Μπάτσελορ», ο αδέσμευτος δηλαδή και που με το λάγνο βλέμμα πάνω από τα γυαλιά κεραυνοβολούσε τις γυναίκες;

Εννοείται βέβαια πως και τα τρία (φτηνά και χαμηλής ποιότητας) αρώματα δε με ενδιέφεραν – με ενδιέφερε η περσόνα που αντιστοιχούσε στο κάθε άρωμα και που το δεκατριάχρονο μυαλό μου πίστευε πως βάζοντας το άρωμα θα μεταμορφωνόμουν, άσε που θα γινόμουν δυο φορές άνδρας σύμφωνα με το σλόγκαν. Πού να ήξερα πως το αντριλίκι είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από μερικές σταγόνες σπρέι.

Τελικά ούτε δυναμικός, ούτε επιτυχημένος, ούτε αδέσμευτος έγινα – δε βαριέσαι. Δυναμικός δεν είμαι από χαρακτήρα, επιτυχημένος με τον τρόπο που προβάλλει η διαφήμιση, να μου λείπει. Όσο για αδέσμευτος, ούτε για αστείο, δε την μπορώ τη μοναξιά.

Μόνο να, θα ήθελα να ξαναμυρίσω λίγο από αυτό το σπρέι.