Τις προάλλες πέρασα από την πλατεία αργά το απόγευμα. Ο 11χρονος της Πέμπτης τάξης του σχολείου μας είναι μόνος του μέσα στο κρύο και στο μισοσκόταδο και κλωτσά την μπάλα στο τοιχείο. "Ο νους του στην μπάλα, αν άνοιγε και κανένα βιβλίο..." μονολογώ. Αμέσως μετά όμως σκέφτομαι κάποιον δάσκαλο χρόνια πριν να λέει σε έναν άλλο πιτσιρικά: "Ζαγοράκη παιδί μου, άσε πια αυτή τη μπάλα και διάβαζε τα μαθήματά σου! Τι θα κάνεις στη ζωή σου;". Κατεβαίνω από το μηχανάκι, πλησιάζω το αγόρι, αλλάζουμε μερικές πάσες, του λέω να βάλει το μπουφάν του να μην κρυώσει και φεύγω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου